Kennismaken met Nieke en Arno, coaches van EG1

Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond. 

Nieke Wielaard (43) en Arno Brugging (41) zijn de coaches van EG1, één van de beide E-teams met daarin de jongste spelers van onze club. Nieke werkt als secretaresse bij de Rijksoverheid en Arno werkt in het facility management, waar hij verantwoordelijk is voor het beheer en onderhoud van een aantal locaties van een bedrijf in gewasbescherming en zaadveredeling. Arno is tevens de ‘bedenker’ van het idee om alle jeugdcoaches te interviewen. 

Ouders dragen hun kinderen aan de verantwoordelijkheid over van coaches en trainers die ze eigenlijk niet zo goed kennen. Wekelijks zal een interview via social media en de SG WZC-website worden gepubliceerd. Zo komen zij en andere belangstellenden veel te weten over de achtergrond van onze jeugdcoaches. Ze weten dan in ieder geval dat het mensen zijn die met hart en ziel aan de kant staan! Volgens Nieke is het een heel erg leuk team: “Ze zijn zich ontzettend aan het inzetten voor onder meer de nieuwste toppers van de sport.”

Arno is al sinds eind jaren ’80 lid van WVZ, wat uiteindelijk overging in SG WZC. Hij heeft alle jeugdteams doorlopen, heeft een aantal jaren selectie gespeeld (meestal zijn dit de eerste twee teams van een club) en heeft nu alweer een aantal jaren een stapje teruggedaan. Arno speelt nu met veel plezier met de wat ‘oudere rotten’ in Heren 5. Hij heeft het waterpoloplezier aan zijn twee dochters Isis (10) en Zara (9) doorgegeven. Eerst haalden zij hun zwemdiploma’s bij WVZ. Arno: “En op het moment dat zij instroomden, vond ik het niet meer dan logisch dat je als waterpolo spelend lid ook je verantwoordelijkheid neemt en trainingen gaat verzorgen en tevens een coachrol hierbinnen vervult. Als je er dan toch bent, dan kun je meteen even helpen. En voor je het weet doe je dat ook, en dat is helemaal niet erg.” Arno’s vrouw Nathalie is geen zwemmer, maar zij is wel op andere vlakken bijzonder sportief. 

Nieke speelde zelf 20 jaar waterpolo, maar inmiddels niet meer. Haar vriend Sander die heeft ook jarenlang gevoetbald. Die is ook echt met de teamsport opgegroeid. Ze hebben beiden hun sportieve genen doorgegeven aan zoon Jespar (bijna 11) die nu enthousiast aan het waterpoloën is. Ook haar ouders speelden allebei en ze heeft een broer en een zus en die nog altijd waterpolo spelen. Kortom: een echte waterpolofamilie. Nieke herkent zich in de reactie van Arno: “Toen mijn zoon ging spelen en ik hier weer terugkwam bij de vereniging en het was gelijk van: ‘O; maar jij hebt verstand van waterpolo, dus je kan wel…’ Nou, met precies dezelfde plichten als Arno nu roept, ben ik daar ook ingestroomd.” 

Beiden zijn tevens trainer en Arno is ook nog jurylid; w-official achter de jurytafel tijdens wedstrijden. We hebben het over het feit dat het nog wel eens moeite kost om voldoende mensen achter de jurytafel te krijgen. Arno hierover: “Bij jeugdwedstrijden zijn de ouders zijn er eigenlijk altijd al. W-official kun je tegenwoordig worden via een onlinetraining. Dat stelt niet zoveel voor. En als je er dan toch bent... Net als ik vandaag de ouders heb opgeroepen om even te helpen met het bad opbouwen. Dan gaat het allemaal wat sneller en vlotter en kunnen we allemaal op tijd beginnen. Zo werkt dat met een w-official ook.”

Het plezier in coachen en training geven ligt volgens Arno daarin, dat je kinderen wat kan leren en dat je progressie ziet. “Met de afgelopen twee Coronajaren is dat wel een beetje in de soep gelopen en dat is wel jammer.” Hij hoopt dat er weer gewoon een ‘normaal’ seizoen gedraaid kan worden: “Dan kun je ook ergens aan gaan bouwen en dan zie je ook dat die kinderen stappen maken. Dat is hetgeen wat je ervoor terugkrijgt. Dat je er wat in steekt met een bepaald doel, met een bepaalde visie en dat je ook ziet dat dat eruit komt op den duur.”

Nieke hierover: “Waterpolo is niet zo bekend. De kinderen die het spelen komen 9 van de 10 keer ook van ouders die een verleden hebben met - ook een voor mij - een hele mooie sport. Ik vind het heel erg mooi om te zien dat deze kinderen dan ook weer als ‘the next generation’ lekker aan de slag zijn. Mooi om ook mijn eigen zoon dat inderdaad te zien doen. Het is belangrijk dat ze een teamsport doen.” Arno vult aan: “En dat geldt voor ons beiden: We weten hoe leuk het is in die jonge jaren. Ook de minipolo-toernooien, de wedstrijdjes. En het gaat nog niet allemaal om het winnen maar ook vooral om het plezier hebben. En met het in teamverband samenwerken. En wat je nu ook ziet is dat ze lekker aan het spelen zijn. Straks begint de wedstrijd en dan zijn ze allemaal moe, maar dan hebben ze wel een topmiddag gehad.”

Met het team hebben Nieke en Arno op papier gezet vooral wat ze voor komend seizoen belangrijk vinden en hoe ze met elkaar omgaan. De thema’s respect, verantwoordelijkheid en veiligheid staan daarbij centraal. De kinderen hebben ook zelf input gegeven. Arno: “Je kunt natuurlijk niet gelijk in het begin al de beste van de poule zijn; dat moet je opbouwen en je moet echt een team zijn en worden. En vooral dat vinden wij heel belangrijk, bij de jeugd in ieder geval, omdat al vroeg te leren en daar plezier in te hebben.”

Naast hun drukke waterpololeven is er gelukkig ook nog tijd over voor hobby’s. Sinds Arno wat minder is gaan trainen voor waterpolo, is hij weer gaan hardlopen en leert hij gitaar spelen. Ook ontdekte hij deze zomer het open water zwemmen. Arno: “Afgelopen zomer hadden we een prachtige zomer. Ik ben toen met een aantal andere waterpololeden gaan open water zwemmen. Dat was ook wel erg verslavend. Lekker met dat mooie weer, bij het Geertje tussen de rietkragen met vogeltje en eenden en af en toe eens mensen op een bootje die voorbijkomen die dan denken: ‘wat komt daar nou voorbij’.” Nieke nodigt in haar vrije tijd graag vrienden en vriendinnen uit om lekker bij haar te gaat eten, of om dat elders te doen. Nieke: “Familie vind ik heerlijk om me heen. Ik hou ook van lezen en zingen, ook al kan ik er helemaal niks van. Maar het is wel leuk om te doen.”

Tenslotte heeft Arno nog een leuke anekdote: “Eind vorig seizoen, de laatste training op zondag, heb ik van tevoren een appje laten uitgaan in de app waar alle ouders inzitten van: ‘goh als jullie mee willen zwemmen: van harte welkom!’ We dachten: ‘er zullen misschien een paar ouders zijn’. Nou, het bad lag vol! Ik denk dat er wel 30 ouders waren. Nieke vult aan: “Het enthousiasme is er zeker en dat is ook ontzettend mooi om te zien.”

Lijkt het je, net als Nieke en Arno ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. We nemen dan snel contact met je op.