- Details
-
Gepubliceerd: dinsdag 19 november 2024 10:25
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Tijdens het leszwemmen van WVZ op zondagochtend in De Watergeus spreek ik Wijnand IJzendoorn (43 jaar). Hij geeft sinds het begin van het nieuwe waterpoloseizoen op woensdag en op zondag training aan onze jongste spelertjes van gemengd onder 10 jaar (GO10). Zijn zoon Jesse (7) wilde na het behalen van zijn A, B en C-diploma gaan waterpoloën. Wijnand: “Dan kan ik op de tribune gaan zitten en gaan kijken, maar ik denk ja, ik ben hier toch, laat ik dan ook wat gaan doen.”
Vanaf zijn zevende speelde hij waterpolo bij WVZ. Dat was al voordat de SG werd opgericht. Wijnand vertelt daarover: “Ik heb alle jeugdteams doorgelopen, ook alle Kringselecties (selectieteams van de vroegere regio’s van de KNZB) en dergelijke. Uiteindelijk ben ik in heren 1 beland en heb ik daar een aantal jaren gespeeld. Tijdens mijn waterpolocarrière kwam ik in aanraking met de functie van scheidsrechter en dat vond ik zo leuk dat ik daarmee door ben gegaan.”
Hoe hoger hij ging fluiten, hoe lastiger het werd om te combineren. Er moest op een gegeven moment een keuze worden maken. Wijnand verklaart: “Dat wordt vanuit de zwembond ook gevraagd. Waar gaat je voorkeur naar uit; spelen of fluiten? Ik heb gekozen voor fluiten. Op een gegeven moment zat ik in een talentenpoule van de KNZB. Toen was er een competitie op zondag in opkomst met wedstrijden tussen de verschillende WOC’s (Waterpolo Opleidings Centrum). Op zaterdag floot ik dan competitie en op zondag floot ik WOC-wedstrijden. Dan moet je dus twee keer in een weekend fluiten. Dat is niet meer te combineren met spelen.”
Wijnand heeft zelfs twee jaar eredivisie gefloten, maar is daarna gestopt. Dat had onder andere te maken met de geboorte van zijn zoon Jesse. Ook speelt hij sinds die tijd geen waterpolo meer. Wijnand: “Ik heb er momenteel ook nog niet echt behoefte aan. Ik heb jarenlang gespeeld en gefloten. Ik mis het fluiten niet, maar als ik in het zwembad naar een waterpolowedstrijd kijk, dan kijk ik daar op een andere manier naar. Ik kijk dan hoe een scheidsrechter staat te fluiten en niet zo zeer naar de spelers”.
Nu hij als trainer en coach aan de badrand staat is hij al verschillende keren gevraagd om weer te gaan fluiten: “Maar als ik nu weer zou beginnen met fluiten, dan ben ik er te lang uit geweest om weer op hetzelfde niveau terug te komen. Dat is logisch, maar dan begin ik weer onderin. Dat is niet meer de ambitie die ik heb.
Wijnand vindt vooral het plezier in het waterpolospel belangrijk voor de jonge spelers die hij traint en coacht. Wijnand: “De techniek probeer ik natuurlijk ook bij te brengen, maar ik vind het voornamelijk belangrijk dat ze plezier hebben in het spelletje. Als ik kijk naar het laatste minipolo-toernooi hoe ze daar als een team samenwerken en er als een team plezier in hebben, dan is het voor mij al geslaagd. Dat probeer ik bij elke training opnieuw, het plezier. Natuurlijk; het inzwemmen e.d. hoort erbij, het inzwaaien, het warm worden, het losmaken van je spieren vind ik belangrijk dat dat vooraf gebeurt, maar voornamelijk het plezier.”
Hoewel Wijnand zelf geen waterpolo meer speelt, komt hij zeker geen beweging tekort: “Ik speel een keer per week padel met een vast clubje. Dat gaat er fanatiek aan toe. We komen goed bezweet de baan af. Daarnaast doe ik op donderdagavond een training met een personal trainer. Eén op één begeleiding in een sportschool. Ik vind het dan heerlijk om mijn grenzen op te zoeken.” Ook Wijnands vrouw Astrid is sportief. Zij doet aan hardlopen. Zoon Jesse doet naast waterpolo nog aan voetbal, judo en is bezig voor zijn zwemvaardigheid 1. Dochter Lynn (5) zit op zwemles en is bezig voor haar A-diploma. Daarnaast heeft ze 1x per week tennisles. Wijnand: “We vinden het belangrijk dat onze kinderen ook een sport beoefenen.”
In het dagelijks leven heeft Wijnand een drukke baan als Support Manager bij Metrohm. Wijnand legt uit: “Metrohm is een bedrijf wat laboratoriumapparatuur maakt en ontwikkelt. Het is een Zwitsers bedrijf. Wij zijn de Nederlandse vestiging. Ik geef leiding aan een team van zes personen. Wij installeren nieuwe apparatuur bij klanten in hun laboratoria. We geven trainingen, lossen problemen op voor de klanten e.d. Dat zijn bijvoorbeeld bedrijven uit de petrochemie, farmacie, ziekenhuizen. Noem een lab en wij staan er. Omdat we op onze afdeling handjes tekort hebben, sta ik nog heel veel in het veld.”
Met een drukke baan, een jong gezin, trainen, coachen en daarnaast ook zelf sporten, blijft niet heel veel vrije tijd meer over. Maar ook de spaarzame vrije momenten staan in het teken van sport: “Ik vind Formule 1 kijken fantastisch. Ik ben zelf fan van Verstappen, maar Jesse is fan van Piastri. Ik heb geen idee hoe hij daaraan komt. Ook vind ik het leuk om voetbalinterlands te bezoeken, zoals afgelopen zomer de EK-wedstrijd Nederland-Roemenië in München. Dat vond ik onwijs gaaf.”
Lijkt het je, net als Wijnand ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. We nemen dan snel contact met je op.
- Details
-
Gepubliceerd: dinsdag 12 november 2024 11:24
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Eva Spitter (17) komt met nog natte haren het restaurant van zwembad De Watergeus binnen, waar we hebben afgesproken voor ons gesprek. Zij heeft net training gegeven aan de GO10 en GO12- teams (Gemengd Onder 10 en 12 jaar). Gezien haar nog relatief jonge leeftijd vraag ik haar als eerste hoe lang ze eigenlijk training geeft. Direct enthousiast vertelt ze daarover: “Ik kreeg drie jaar geleden een mailtje met de vraag of ik wat wilde doen en toen heb ik gereageerd dat het mij wel leuk leek om training te geven. Eerst heb ik bij Ferry geholpen, vervolgens bij Diana. Nu doe ik het zelf.”
Eva speelt zelf ook waterpolo en is alweer bezig aan haar achtste seizoen. Eva daarover: “Ik zit nu in dames 1. Ik heb het altijd heel leuk gehad. Op jongere leeftijd, toen ik nog gemengd speelde, waren er altijd meer jongens. Ik heb heel lang in zo’n jongensteam gespeeld. Het was wel wennen toen ik de overstap maakte naar een heel meisjesteam, maar daar vond ik toen ook wel mijn draai. Bij de jongens ging het er allemaal wat steviger aan toe. Nu ik in dames 1 speel is het ook weer een stuk fysieker.”
Eva komt uit een sportieve familie: “Mijn oudere zus en oudste broer deden aan wedstrijdzwemmen. Mijn jongere broer Koen en ik zijn de enigen die aan waterpolo doen. Mijn zus heeft ook nog even gebokst. Ze geeft tegenwoordig zwemles bij zwemschool Bubbles in het Keerpunt. Mijn ouders gaan naar de sportschool en mijn moeder Judith houdt daarnaast ook van wandelen. Zij is trouwens als lid van de Jeugdcommissie ook vrijwilliger bij SG WZC.”
Eva kan echt genieten van het training geven en coachen. Ze vertelt daarover: “Ik vind het gewoon leuk om te zien als je ze iets leert, dat je dat terug ziet in de wedstrijd. En als je iets uitlegt dat ze zien; zo moet het! De vreugde als ze dan een keertje scoren en dat ze dan naar mij kijken, terwijl ik voor ze klap. Dat vind ik heel leuk. Als zij er blij van worden of moeten lachen, dan word ik zelf ook blij.”
Met mede-coach Diana heeft ze heldere afspraken gemaakt met het GO14-team dat in de waterpolocompetitie speelt. Hoewel dit meestal om standaardzaken gaat, hecht de club er grote waarde aan dat deze op papier worden vastgelegd. Zo is het voor alle kinderen duidelijk en kan iedereen met zoveel mogelijk plezier kan waterpoloën. Denk hierbij aan; respect, niet slaan en niet schoppen. Eva vult aan: “Maar ook dat iedereen anders in de wedstrijd staat. De ene wil gewoon altijd winnen en de ander doet het meer voor z’n plezier.”
Eva studeert sinds dit jaar voor onderwijsassistent bij MBO Rijnland. De afgelopen periode was dat nog theorie, maar na de herfstvakantie is ze begonnen met stage op maandag en vrijdag in groep 6. Haar ogen beginnen te glinsteren als dit wordt genoemd. Eva: “Daar kijk ik heel erg naar uit.” Haar vrije tijd wordt deels gevuld met een baan als vakkenvuller bij de Jumbo. Dat doet ze inmiddels alweer twee jaar. Waterpolo slokt veel van haar overige vrije tijd in. Eva: Ik vind het daarnaast leuk om met vrienden af te spreken of gewoon lekker Netflix kijken in bed. En ik ga ook af en toe naar de sportschool.”
Lijkt het je, net als Eva ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.onze kadercoördinator. We nemen dan snel contact met je op.