Aan het einde van afgelopen seizoen besloot Nikkie van Veen (30) om, na 15 jaar in Dames 1 te hebben gespeeld, de sprong te wagen en over te stappen naar ZVL 1886 Center. Ze speelt daar inmiddels  waterpolo op Eredivisieniveau, onder de hoede van ex-international en Olympisch kampioene Iefke van Belkum. Tot haar eigen verrassing werd ze vervolgens ook nog geselecteerd voor deelname aan de internationale competitie van de Champions League, waar ze met haar team vanaf donderdag deelneemt aan de tweede ronde in het Italiaanse Padua. Het leek mij tijd om onze oud-speelster uitgebreid te bevragen; natuurlijk over de rollercoaster na haar overstap en de verschillen tussen SG WZC en ZVL, maar ook over werk, vrije tijd en waterpoloverleden. 

Moeizame start 
Eigenlijk leek het erop dat Nikkie helemaal geen zin had om überhaupt te gaan waterpoloën. Nikkie: Mijn allereerste mini-waterpolotoernooi was bij De Vliet in Rijswijk, waar mijn vader toen waterpolo speelde. Dat is echt een blauwe maandag geweest, want ik vond het toen helemaal niet leuk. Ik heb één toernooitje meegedaan en dat was het.” Min of meer toevallig koos ze uiteindelijk toch voor waterpolo, omdat een vriendinnetje haar overhaalde. Nikkie komt uit een echte waterpolofamilie: “Mijn vader speelt nog steeds waterpolo bij De Vliet en mijn moeder Astrid heeft hoofdzakelijk bij WVZ en SG WZC gespeeld. Daarnaast hebben ook mijn oom, mijn broertje, mijn neefjes gewaterpoloëd.” 

Nieuwe uitdaging 
In totaal speelde Nikkie zo’n 23 jaar waterpolo in Zoetermeer; eerst bij WVZ en later bij SG WZC. De laatste 15 jaar was dat steeds in Dames 1. Toch besloot ze afgelopen voorjaar dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging: “Ik twijfelde al heel lang om over te stappen. Ik heb wel eens eerder meegetraind met Leiden. Maar ik heb er iedere keer voor gekozen om het toch niet te doen. Niet alleen omdat ik het spannend vond, maar ook omdat het team waarin ik bij SG WZC speelde heel erg leuk was. Dat zijn allemaal mijn vriendinnen. Een tijd geleden hebben we het echt goed gedaan. We zijn gepromoveerd. Daarna ging het de eerste paar jaar nog wel leuk, maar op een gegeven moment merkte je gewoon dat het bergafwaarts ging. Afgelopen seizoen was hierin helaas wel een beetje het dieptepunt.” 

Nikkie vervolgt: “Dit jaar dacht ik, ik vind mezelf te fanatiek voor wat het hier nog is. Kijk; waterpolo is bij mij altijd mijn prioriteit geweest en dat is het nog steeds. Bij SG WZC was het gezellig en werd waterpolo meer bijzaak en toen gingen we ook nog degraderen. Ik wil gewoon het beste uit mezelf halen en ik ben daarom blij dat ik de keuze nu heb gemaakt. Het was niet makkelijk, maar uiteindelijk wel goed.” 

Spelen op topniveau 
De overstap naar een Eredivisieteam is natuurlijk een hele verandering, hoewel het qua trainingsuren nog wel meevalt. Nikkie daarover: We hebben daar één keer per week krachttraining en drie keer per week watertraining van anderhalf uur. Bij SG WZC hadden we twee trainingen en deden we ook krachttraining.” De manier waarop deze uren worden ingevuld, verschilt wel enorm: “Dat merkte ik vooral in het begin, want conditioneel was ik toen niets. De trainingsintensiviteit ligt bij ZVL veel hoger. Aan het begin van het seizoen zwommen we wel 4,5 km per training. Dat had ik bij SG WZC nog nooit gedaan.”  

Het is gewoon echt hard werken, zowel tijdens wedstrijden al op de trainingen: “We liggen daar standaard met 25 meiden in het water tijdens een training. Iedereen komt trainen, anders heeft dat consequenties. Het grote voordeel van zo’n hoge opkomst is dat je dan wel altijd alles kunt oefenen wat je wilt. In Zoetermeer lagen we wel eens met acht meiden in het water en dan kun je gewoon niet zo veel. Er wordt bij ZVL verwacht dat je er altijd bent.” 

Bij ZVL speelt Nikkie dit seizoen zelfs een dubbele competitie. Nikkie legt uit: “Er zijn in zowel het eerste als in het tweede damesteam zeven meiden opgesteld. We spelen met vier meiden uit het tweede altijd mee met het eerste. We spelen daarom ook veel dubbele wedstrijden in een weekend. We spelen dan eerst met het eerste en daarna met het tweede team. Wat wel goed geregeld is, is dat we bij uitwedstrijden na elkaar spelen in hetzelfde zwembad. Dat is wel goed te combineren.” 

Maar elke week twee wedstrijden achter elkaar spelen is uiteraard wel pittig: “Ik moest daar echt wel aan wennen hoor. Het spelen is sowieso zwaarder dan ik  gewend was. En dat dus twee wedstrijden achter elkaar. Aan de ander kant vond ik dat in het begin ook wel heel fijn, omdat ik daardoor snel in het wedstrijdritme kwam bij mijn nieuwe club. Het spel is echt wel anders, zeker bij Dames 1. Het tempo ligt hoger en er zijn af en toe slimmigheidjes waar je nog wel eens intrapt. Maar ik merk, nu we wat verder zijn, dat ik mijn plekje een beetje begin te vinden in het team. Ook conditioneel kan ik gewoon beter meekomen. Ik dacht echt dat ik dat conditionele stuk nooit zou gaan redden. Maar dat valt nu toch wel mee; ik vind daar echt wel mijn weg in.”  

Internationaal debuut 
Het kwam als een grote verrassing dat ze al na een paar weken spelen bij ZVL werd gevraagd om mee naar Porto te gaan, om daar deel te nemen aan de eerste rond van de Champions League. Nikkie vertelt hoe dat ging: “Ik vond dat wel heel tof. Je hoopt zoiets natuurlijk wel, maar ik ben ook wel realistisch, omdat ik weet dat Iefke (haar coach) de beste meiden meeneemt. Zij moet beslissen of ik daarbij hoor of niet. Het is wel heel tof dat je, nadat je in zo’n korte periode met Dames 2 en met Dames 1 meespeelt, ook nog mee mag naar Porto én vervolgens aanstaande donderdag naar Italië. Dat je dat allemaal mee mag snoepen vind ik wel echt een bijzonder ervaring.”  

In Porto speelde ZVL de eerste wedstrijd tegen de thuisploeg.  Dat was een relatief makkelijke tegenstander; er werd gewonnen met maar liefst 28-7. Nikkie: “Dat is wel een fijne wedstrijd om mee te beginnen, om een beetje te ontdekken, om het even te laten bezinken. We hebben daar niet onze beste wedstrijden gespeeld; het hele toernooi niet. Aansluitend moesten we tegen Nice. Dat zou een iets spannendere wedstrijd worden, want die moesten we wel winnen om nog een ronde door te gaan. Dat werd uiteindelijk ook een relatief makkelijke wedstrijd (10-5).” 

Maar toen was het tijd voor het echte werk, want er stonden vervolgens nog wedstrijden op het programma twee Europese topploegen. Nikkie vertelt: “En toen moesten we inderdaad tegen het Spaanse CN Mataro en tegen het Griekse NC Vouliagmeni en dat werden wel echt de zwaardere wedstrijden. Bij Mataro spelen twee speelster die in de Nederlandse damesselectie zitten; Simone van der Kraats en Vivian Sevenich en daar hebben we ons wel laten verrassen. We hebben echt op onze kloten gekregen (5-27). En dat was eigenlijk niet nodig. Dat was echt wel een wake-up call. Maar ik moet zeggen dat ik het hele toernooi vrij relaxed in ging. Ik weet nog dat ik voor de eerste competitiewedstrijd met Dames 1 een week nachtmerries heb gehad en slecht geslapen. Nu ging het eigenlijk wel qua zenuwen.” 

Kostbare zaak 
Het is natuurlijk fantastisch dat ZVL is doorgedrongen tot de tweede ronde, maar financieel valt dat nog helemaal niet mee. Nikkie: “We doen heel veel inzamelingsacties. We hebben een clubfeest gegeven in november, waar de opbrengsten dan voor ons waren. We hebben advent kalenders verkocht. We hebben nu een crowdfundactie waarbij je een bedrag naar keuze kunt doneren. We gaan nog een keer een pub quiz geven en we moeten nog een keer een avondje in de bediening. Daar gaat ook nog wel aardig wat tijd in zitten. Het reizen is een kostbare zaak.” Mocht je Nikkie willen steunen, dan kan dat via de bovenstaande link. 

Druk leven 
In het dagelijks leven werkt Nikkie vier dagen per week in de kinderopvang. Ze staat twee dagen per week als pedagogisch medewerkster op de groep op een kinderdagverblijf, met kinderen van 0 tot 4 jaar; de andere dagen zit ze sinds kort op kantoor in een nieuwe functie van adjunct-locatiemanager. Ze is ook net gestart met een nieuwe opleiding als pedagogisch coach.  

De terechte vraag is dan ook hoe ze haar drukke waterpolobestaan combineert met haar werk en studie. Nikkie: “Voor de eerste ronde wisten we natuurlijk al langer dat die ging plaatsvinden. Dan kun je gewoon vrij vragen. Maar we hadden niet verwacht dat we de tweede ronde zouden halen, dat wist ik pas twee weken van tevoren. Gelukkig was mijn baas daar heel meegaand in, want normaal gesproken moet je een maand van tevoren vrij vragen.” Op het werk leven haar collega’s erg mee met haar internationale avontuur: “Ook zij vonden dat ik gewoon moest gaan. Ze hebben zelfs naar de livestream van de wedstrijden in Porto gekeken. Dat was wel heel erg leuk.” 

Door werk, studie en waterpolo blijft er veel minder tijd meer over voor hobby’s en sociale contacten. Nikkie: Ik feest een stuk minder dan ik voorheen deed, maar waterpolo is wel mijn grootste hobby. Maar het is inderdaad best wel intensief om alles te combineren. Mijn leven bestaat nu voornamelijk uit werk en waterpolo en niet meer zoveel uit feesten of op stap gaan. Maar wel lekker avondjes thuis, met vrienden spelletjes doen of gewoon een hapje eten.” Lachend: “Wel de gezelligheid, maar niet meer tot vijf uur ’s-nachts aan de biertap hangen.” Sociale contacten onderhouden vindt ze erg belangrijk: “Normaal zag ik de meiden bij SG WZC drie à vier keer per week in het zwembad. Dat valt natuurlijk wel weg nu ik in Leiden speel. Daar steek ik ook graag aandacht en energie in.” 

Tweede ronde met Nikkie én Renée 
Deze ronde van de Champions League wordt gespeeld in het Italiaanse Padua. Niet alleen Nikkie gaat hier naar toe; ook Renée, de dochter van Heren 1 coach Leon, maakt onderdeel uit van het ZVL-team. We wensen hen beide heel veel succes toe in de tweede ronde. Als tegenstanders in Groep A heeft ZVL de volgende teams geloot: Ekipe Orizzonte en Antenore Plebiscito Padova (Italië) en Dunaujvarosi Foiskola (Hongarije). Er zal wederom een livestream beschikbaar zijn. Meer informatie over de Champions League vindt je op de website van de Europese zwembond LEN.