Na zeven wedstijden staan onze derde herenteam bovenin de middenmoot van de 2e klasse A, met vier gewonnen en drie verloren wedstrijden. De tegenstander van vandaag is één van beide hekkensluiters, hoewel dat natuurlijk ook niet alles zegt.
Lees meer: Wedstrijdverslag SG WZC H3 – Niemo Barracuda H2 (19-11-2022)
Kennismaken met Diana, coach van DG2
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Ik spreek Diana Derks (39) na een zojuist verloren wedstrijd (17-3). Haar enthousiasme over coachen, training geven en waterpolo in het algemeen is er niet minder om; vooral het woord leuk valt heel vaak. In het dagelijks leven is ze werkzaam bij een zakenreisbureau, waar ze reizen samenstelt voor zakelijke klanten. Dat was de afgelopen twee jaar door corona niet gemakkelijk, maar inmiddels is er weer werk in overvloed, niet in de laatste plaats door personeelsgebrek.
Diana speelde haar hele leven waterpolo, maar is dit jaar om logistieke redenen gestopt. Waterpolo zit overigens in de familie: Niet alleen haar vader speelt al zijn hele leven waterpolo en is zelfs nu nog actief; ook haar zus was vele jaren waterpolospeelster. Bovendien heeft Diana haar partner leren kennen in het zwembad.
Naast oudste zoon Benjamin (11) is dit jaar ook jongere zoon Lucas (9) waterpolo gaan spelen. Dochter Sarah (7) heeft net haar A-diploma gehaald. Diana hierover: “Ik weet niet of die wil gaan waterpoloën. Maar ze moet sowieso eerst haar Zwem-ABC halen. We zien daarna wel wat ze wil. Ik hoop dat ze ook gaat waterpoloën, want het is voor mij altijd mijn lust en mijn leven geweest. Maar als ze andere interesses heeft is dat ook goed. Zwemmen vindt ze wel leuk, dus dat is een plus.”
Het bezit van één auto in combinatie met een partner die in het weekend werkt zorgt nog wel eens voor uitdagingen. Gelukkig is er opa die regelmatig bijspringt en die dat ook nog eens erg leuk vindt. Dat zal zeker te maken hebben met het feit dat hij zelf ook nog altijd waterpolo speelt. Om in conditie te blijven traint Diana nog wel mee bij haar eigen vereniging SG De Vliet. Diana: “Ik zit zes van de zeven dagen in het zwembad, maar zolang je dat zelf leuk vindt is dat niet erg. Als je kinderen gelukkig zijn, dan ben je dat zelf ook.”
Toen haar oudste zoon graag waterpolo wilde gaan spelen, ging Diana op zoek naar een geschikte vereniging in de buurt van Ypenburg. Haar eigen SG De Vliet had op dat moment geen E- en D-jeugd en in het Hofbad om de hoek waren ook geen mogelijkheden. Haar zoon is toen lid geworden bij SG WZC. Al snel werd ze gevraagd om op zondagmiddag bij de E/F-training als ‘extra paar ogen‘ aan de kant te komen staan. Diana: “Ik vond dat prima, want als ik er toch al ben, maak het niet zoveel uit of ik op de tribune ga zitten of in het zwembad sta. En dit jaar waren ze nog op zoek naar een coach voor de DG2 en toen hebben ze gevraagd of dat ik dat wil doen. Voor mijn zoon ben ik er toch, dus dat leek me wel leuk om te doen.”
Terwijl bij andere D- en E-jeugdteams twee coaches aan de kant staan, staat Diana tijdens veel wedstrijden er alleen voor. Soms is dat wel even lastig: Diana hierover: “Als er tijdens een wedstrijd een kind dat als wissel zit iets wil vragen, dan ben ik soms wel even het speloverzicht kwijt.” Gelukkig gaat het in de meeste gevallen prima en soms staat Arno Brugging, de coach van EG1 haar bij.
Diana besteedt de nodige tijd aan haar taken binnen SG WZC, maar ze geniet er ook met volle teugen van: “Mijn kind vindt het hartstikke leuk dat zijn moeder bij de wedstrijd aanwezig is. Ik sta legaal mijn kind aan te sturen in het water. Het is gewoon ook leuk om die kinderen te zien groeien in hun spel. Als ik zie wat ze nu vergeleken met vorig jaar in de E-tjes allemaal al geleerd hebben, vind ik dat zó leuk. Maar het allerbelangrijkste vind ik dat zij het leuk vinden én goed leren spelen, ook als ze met grote cijfers verliezen. Het is natuurlijk soms lastig om het team te motiveren. Vorige week hebben we de wedstrijd gewonnen, ook omdat ze gewoon lekker door bleven gaan en omdat ze de opdracht uitvoerden die ik ze gaf. Daar groeien ze van, krijgen ze zelfvertrouwen van en dan gaat het vanzelf ook weer beter.”
Diana heeft geen specifieke doelen voor haar team voor ogen: “Wat ik zelf belangrijk vind is dat ze met respect met elkaar omgaan. Dat ze, of het nu wel of niet goed gaat, niet boos op elkaar worden, want we zijn allemaal aan het leren. Het is voor iedereen nieuw en anders. Ik heb geen doelen gesteld. Dat wilde ik persé niet, want als ik zeg: we willen dit of dit bereiken en het lukt niet, dan vind ik dat weer demotiverend. Gewoon plezier maken vind ik het allerbelangrijkste. Wees aardig voor elkaar en voor de scheidsrechters. Niet schelden en gewoon lekker samen spelen en groeien met elkaar. En de opdrachten met elkaar uitvoeren. En als dat lukt dan is het helemaal top.”
Diana hoopt dat de kinderen uit haar team nog jaren blijven groeien in hun spel en dat ze uiteindelijk nog altijd nog samen spelen in de A- en B-jeugd of zelfs in de Heren. Ze vindt het ook belangrijk dat ouders allemaal als vrijwilliger een beetje meehelpen: “Je ziet dat het in de meeste verenigingen allemaal draait om hetzelfde kleine groepje mensen. De meeste trainers en coaches zijn ouders van kinderen die zelf hebben gewaterpoloëd. Dat heeft natuurlijk voordelen, maar het is ook jammer, want er is binnen een club zoveel meer te doen.”
In haar vrije tijd leest Diana heel erg veel: “Vaak als ik uit het zwembad kom en alle kinderen in bed liggen, dan ga ik lekker met een bakje koffie op de bank zitten met een boek erbij en dan ga ik lekker lezen of een serie kijken op Netflix. Ook doet ze aan fotografie. Kort voordat corona uitbrak heeft Diana speciaal hiervoor enkele cursussen gevolgd. Ze trekt er graag op zondagochtend of op een vrije dag op uit met haar fototoestel, de bossen in. Diana besluit: “En ik ben een grote Formule 1 fan! Ik heb gelukssokken en een jack en ik volg alle wedstrijden op de voet.”
Lijkt het je, net als Diana ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. We nemen dan snel contact met je op.
Kennismaken met Nieke en Arno, coaches van EG1
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Nieke Wielaard (43) en Arno Brugging (41) zijn de coaches van EG1, één van de beide E-teams met daarin de jongste spelers van onze club. Nieke werkt als secretaresse bij de Rijksoverheid en Arno werkt in het facility management, waar hij verantwoordelijk is voor het beheer en onderhoud van een aantal locaties van een bedrijf in gewasbescherming en zaadveredeling. Arno is tevens de ‘bedenker’ van het idee om alle jeugdcoaches te interviewen.
Ouders dragen hun kinderen aan de verantwoordelijkheid over van coaches en trainers die ze eigenlijk niet zo goed kennen. Wekelijks zal een interview via social media en de SG WZC-website worden gepubliceerd. Zo komen zij en andere belangstellenden veel te weten over de achtergrond van onze jeugdcoaches. Ze weten dan in ieder geval dat het mensen zijn die met hart en ziel aan de kant staan! Volgens Nieke is het een heel erg leuk team: “Ze zijn zich ontzettend aan het inzetten voor onder meer de nieuwste toppers van de sport.”
Arno is al sinds eind jaren ’80 lid van WVZ, wat uiteindelijk overging in SG WZC. Hij heeft alle jeugdteams doorlopen, heeft een aantal jaren selectie gespeeld (meestal zijn dit de eerste twee teams van een club) en heeft nu alweer een aantal jaren een stapje teruggedaan. Arno speelt nu met veel plezier met de wat ‘oudere rotten’ in Heren 5. Hij heeft het waterpoloplezier aan zijn twee dochters Isis (10) en Zara (9) doorgegeven. Eerst haalden zij hun zwemdiploma’s bij WVZ. Arno: “En op het moment dat zij instroomden, vond ik het niet meer dan logisch dat je als waterpolo spelend lid ook je verantwoordelijkheid neemt en trainingen gaat verzorgen en tevens een coachrol hierbinnen vervult. Als je er dan toch bent, dan kun je meteen even helpen. En voor je het weet doe je dat ook, en dat is helemaal niet erg.” Arno’s vrouw Nathalie is geen zwemmer, maar zij is wel op andere vlakken bijzonder sportief.
Nieke speelde zelf 20 jaar waterpolo, maar inmiddels niet meer. Haar vriend Sander die heeft ook jarenlang gevoetbald. Die is ook echt met de teamsport opgegroeid. Ze hebben beiden hun sportieve genen doorgegeven aan zoon Jespar (bijna 11) die nu enthousiast aan het waterpoloën is. Ook haar ouders speelden allebei en ze heeft een broer en een zus en die nog altijd waterpolo spelen. Kortom: een echte waterpolofamilie. Nieke herkent zich in de reactie van Arno: “Toen mijn zoon ging spelen en ik hier weer terugkwam bij de vereniging en het was gelijk van: ‘O; maar jij hebt verstand van waterpolo, dus je kan wel…’ Nou, met precies dezelfde plichten als Arno nu roept, ben ik daar ook ingestroomd.”
Beiden zijn tevens trainer en Arno is ook nog jurylid; w-official achter de jurytafel tijdens wedstrijden. We hebben het over het feit dat het nog wel eens moeite kost om voldoende mensen achter de jurytafel te krijgen. Arno hierover: “Bij jeugdwedstrijden zijn de ouders zijn er eigenlijk altijd al. W-official kun je tegenwoordig worden via een onlinetraining. Dat stelt niet zoveel voor. En als je er dan toch bent... Net als ik vandaag de ouders heb opgeroepen om even te helpen met het bad opbouwen. Dan gaat het allemaal wat sneller en vlotter en kunnen we allemaal op tijd beginnen. Zo werkt dat met een w-official ook.”
Het plezier in coachen en training geven ligt volgens Arno daarin, dat je kinderen wat kan leren en dat je progressie ziet. “Met de afgelopen twee Coronajaren is dat wel een beetje in de soep gelopen en dat is wel jammer.” Hij hoopt dat er weer gewoon een ‘normaal’ seizoen gedraaid kan worden: “Dan kun je ook ergens aan gaan bouwen en dan zie je ook dat die kinderen stappen maken. Dat is hetgeen wat je ervoor terugkrijgt. Dat je er wat in steekt met een bepaald doel, met een bepaalde visie en dat je ook ziet dat dat eruit komt op den duur.”
Nieke hierover: “Waterpolo is niet zo bekend. De kinderen die het spelen komen 9 van de 10 keer ook van ouders die een verleden hebben met - ook een voor mij - een hele mooie sport. Ik vind het heel erg mooi om te zien dat deze kinderen dan ook weer als ‘the next generation’ lekker aan de slag zijn. Mooi om ook mijn eigen zoon dat inderdaad te zien doen. Het is belangrijk dat ze een teamsport doen.” Arno vult aan: “En dat geldt voor ons beiden: We weten hoe leuk het is in die jonge jaren. Ook de minipolo-toernooien, de wedstrijdjes. En het gaat nog niet allemaal om het winnen maar ook vooral om het plezier hebben. En met het in teamverband samenwerken. En wat je nu ook ziet is dat ze lekker aan het spelen zijn. Straks begint de wedstrijd en dan zijn ze allemaal moe, maar dan hebben ze wel een topmiddag gehad.”
Met het team hebben Nieke en Arno op papier gezet vooral wat ze voor komend seizoen belangrijk vinden en hoe ze met elkaar omgaan. De thema’s respect, verantwoordelijkheid en veiligheid staan daarbij centraal. De kinderen hebben ook zelf input gegeven. Arno: “Je kunt natuurlijk niet gelijk in het begin al de beste van de poule zijn; dat moet je opbouwen en je moet echt een team zijn en worden. En vooral dat vinden wij heel belangrijk, bij de jeugd in ieder geval, omdat al vroeg te leren en daar plezier in te hebben.”
Naast hun drukke waterpololeven is er gelukkig ook nog tijd over voor hobby’s. Sinds Arno wat minder is gaan trainen voor waterpolo, is hij weer gaan hardlopen en leert hij gitaar spelen. Ook ontdekte hij deze zomer het open water zwemmen. Arno: “Afgelopen zomer hadden we een prachtige zomer. Ik ben toen met een aantal andere waterpololeden gaan open water zwemmen. Dat was ook wel erg verslavend. Lekker met dat mooie weer, bij het Geertje tussen de rietkragen met vogeltje en eenden en af en toe eens mensen op een bootje die voorbijkomen die dan denken: ‘wat komt daar nou voorbij’.” Nieke nodigt in haar vrije tijd graag vrienden en vriendinnen uit om lekker bij haar te gaat eten, of om dat elders te doen. Nieke: “Familie vind ik heerlijk om me heen. Ik hou ook van lezen en zingen, ook al kan ik er helemaal niks van. Maar het is wel leuk om te doen.”
Tenslotte heeft Arno nog een leuke anekdote: “Eind vorig seizoen, de laatste training op zondag, heb ik van tevoren een appje laten uitgaan in de app waar alle ouders inzitten van: ‘goh als jullie mee willen zwemmen: van harte welkom!’ We dachten: ‘er zullen misschien een paar ouders zijn’. Nou, het bad lag vol! Ik denk dat er wel 30 ouders waren. Nieke vult aan: “Het enthousiasme is er zeker en dat is ook ontzettend mooi om te zien.”
Lijkt het je, net als Nieke en Arno ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. We nemen dan snel contact met je op.
In de tot nu toe gespeelde vier wedstrijden van de competitie hadden de C-meiden het relatief makkelijk. Na winst met 15-6, 20-1, 16-1 en vorige week nog met 15-1, kon het vandaag tegen de eveneens ongeslagen koploper Katwijk voor het eerst wel eens lastig gaan worden. Na de nodige verkeersopstakels onderweg en nog een last-minute afmelding, beginnen onze meiden vol goede moed in het ruim bemeten Katwijkse zwembad Aquamar.
In het begin is het even aftasten. Al snel is te zien dat de beide teams flink aan elkaar gewaagd waren. Aan beide kanten worden de eerste kansen gemist en zijn er onderscheppingen, totdat Katwijk door onze wat rommelige verdediging de eerste score op het bord bracht: 1-0. De eerste echte kans aan WZC-zijde is een manmeer-situatie, waarbij de bal helaas door Eva wordt overgeschoten. Vervolgens is er verwarring dicht ons doel. We krijgen een vrije bal mee, maar alle drie de speelsters die in de buurt liggen starten tegelijk weg. Niemand neemt de bal, waardoor de scheidsrechter de bal aan de tegenstander toekent. Twee speelsters van Katwijk kunnen nu alsnog samen en ongestoord hun aanval afmaken: 2-0.
Gelukkig komt WZC met de schrik vrij en kan het al snel wat tegengas geven. Een bal van Tamar bereikt de vrij inzwemmende Nadine, die voor onze meiden de score opent: 2-1. Daarmee lijken de kansen gekeerd, zeker als Rosalie in de daarop volgende manmeer vrij voor het goal ligt en de bal prima krijgt aangespeeld. Helaas mist haar schot de zo broodnodige overtuiging; iets waarvan ons team in deze wedstrijd nóg een paar keer last zou hebben. Gelukkig wordt opnieuw de vrij doorkomende Nadine bereikt. Zij laat haar kans niet onbenut en scoort de gelijkmaker: 2-2. Met een lange rush van Eva in de laatste seconden lijkt het er zelfs op dat we het eerste part winnend gaan afronden. Helaas is het net tijd op het moment waarop zij bij het goal de bal wil oppakken. Jammer, maar het blijft 2-2.
In het tweede part gaat het spel opnieuw heen-en-weer, maar wordt er niet direct gescoord. Schoten van de twee keer vrij liggende Tamar belanden in de handen van de keepster en op de lat. Elke kans die Katwijk heeft wordt mooi door onze meiden onderschept. Het is Eva die opnieuw een rush op het goal maakt, maar die nu de bal wel hard in het net schiet. Daarmee komt WZC voor het eerst op voorsprong 2-3. Een manmeer wordt door de tegenstanders niet benut, waarna Yvonne een mooie pass op Nadine geeft. Helaas belandt ook dit schot op de lat. Enkele seconden voor het einde van het tweede partje maakt Katwijk gelijk. Halverwege de wedstrijd houden beide teams de score in evenwicht: 3-3.
De tegenstander heeft de opdracht gekregen om nog wat zwaarder te gaan verdedigen. Onze meiden hebben daar best wat moeite mee; het is een zware wedstrijd in een groot bad. Bovendien hebben ze maar twee wisselspeelsters. Verder lijken beide ploegen nog altijd aan elkaar gewaagd. Hoewel Katwijk een paar keer vrij doorkomt, wordt met enie kunst-en-vliegwerk de score in balans gehouden. Uiteindelijk is het toch Katwijk die opnieuw op voorsprong komt: 4-3. Gelukkig komt Tamar vrij voor het goal en houdt zij het hoofd koel. Het is opnieuw gelijk: 4-4. Het publiek zit inmiddels op het puntje van hun stoel. De wedstrijd kan nog alle kanten op gaan. Onze prima keepende Kyla maakt helaas een inschattingsfout bij het uitgooien, waardoor Katwijk de bal direct onderschept en de stand op 5-4 brengt. De vermoeidheid lijkt wat toe te nemen bij WZC, want bij nieuw en wat slordig balverlies is er vlak voor tijd nog uitgemaakte kans voor de tegenstanders. Het derde part eindigt daarmee in een wat teleurstellende 6-4.
In het laatste part lijken beide teams inmiddels op hun laatste krachten te zijn. Het is Tamar die WZC toch weer terug in de wedstrijd weet te brengen. Na een lange rush richting het goal van Katwijk brengt zij de stand op 6-5. Daarmee is het qua scoren voor onze meiden gedaan. Er komen nog wel een paar kansen en ook een manmeer-situatie, maar daaruit wordt niet meer gescoord. Als Eva niet snel genoeg ziet dat haar tegenstander inzwemt en vrij voor het goal komt, is het definitief gedaan. Katwijk scoort 7-5 is beslist daarmee de wedstrijd. En hoewel er misschien wel wat meer kansen benut hadden moeten worden, hebben alle meiden fantastisch gevochten en vooral ook prima verdedigd. De eindstand is 7-5 in het voordeel van Katwijk. Volgend voorjaar is de returnwedstrijd in Zoetermeer. Daar kan WZC zeker revanche nemen.
Helaas moeten we het deze wedstrijd doen zonder Emily, die een vervelende knieblessure heeft. Al direct in het eerste part helpt Kyano ons team aan een voorsprong. Hij scoort vrij voor het goal 1-0. Er wordt gelijk veel druk gezet op de tegenstander, waardoor de bal telkens snel wordt veroverd. Als Maurits de bal afpakt, speelt hij snel over naar Maxim, die ziet dat Kyano wederom vrij ligt voor het goal (2-0). Een nieuwe kans van Kyano bereikt het goal niet en als Maurits Kyano opnieuw de bal mooi aanspeeld, wordt door Kyano helaas mis geschoten. Het lukt nog niet om de voorsprong verder op te bouwen. Kyano onderschept opnieuw de bal en speelt deze af naar Maxim, die ziet dat Maurits vrij ligt. De bal belandt op de lat, maar na een nieuwe onderschepping is het wel raak: Kyano scoort en beslist daarmee het eerste part op 3-0.
De tegenstanders weten niet heel goed wat ze met de bal aan moeten. Het kost onze spelers dan ook weinig moeite, om de bal keer op keer te onderscheppen. Al snel is het Alex die voor het doel van de tegenstander ligt. Hij schiet echter op de paal, maar de oplettende Kyano weet uit de rebound te scoren (4-0). Er wordt prima verdedigd, waardoor keepster Nicky een rustige wedstrijd heeft. Een nieuwe aanval, opgezet door Maurits, komt mooi bij Cas terecht, die een rush richting goal maakt en 5-0 scoort. Snel daarna wordt er een mooie combinatie gemaakt van Maxim op Alexander, waarna Kyano het mag afmaken (6-0). Nadat er een keer wordt afgefloten vanwege liggen binnen de 2 meter-lijn, weet Cas Alexander te bereiken, die alleen op het goal afzwemt en de tussenstand beslist op 7-0.
In het derde part verwisselt Nicky haar keeperscap met Cas. Het is Kyano die als eerste in dit part scoort, nadat hij de bal van Maurits heeft gekregen, maar even niet ziet dat Maxim helemaal vrij ligt (8-0). Gelukkig is even later ongeveer eenzelfde situatie, waarbij Maxim de bal wel netjes van Kyano krijgt aangespeeld en 9-0 scoort. Na een nieuwe onderschepping door Kyano, zwemt deze zelf helemaal ongehinderd door naar het goal en scoort hij 10-0. Helaas gaat een nieuwe doelkans niet door als Nicky de bal per ongeluk met twee handen wil oppakken. Gelukkig krijgt zij even later een nieuwe kans. Natuurlijk maakt ze nu niet meer dezelfde fout en scoort ze 11-0. Als ons team even niet oplet, weet de tegenstander eindelijk de gehate 0 weg te werken. Na drie partjes is het 11-1.
Coaches Rutger en Marlous spreken met de spelers af dat ze het in het laatste part zonder aanwijzingen zelf moeten doen. Dat lijkt prima te lukken, want al snel verovert Maurits de bal en speelt hij deze prima over naar Alex, die 12-1 scoort. Daarna is het Nicky die de bal afpakt. Inmiddels liggen Alexander en Maxim samen vrij voor het goal. Alexander krijgt de eer en scoort 13-1. Een kleine kans voor de tegenstander wordt prima weggewerkt door Sahar. Inmiddels is het wel een beetje flipperkastenwaterpolo aan het worden; de bal wisselt regelmatig van de ene naar de andere partij. Gelukkig weet uiteindelijk Nicky hier prima uit de spreekwoordelijke kluwen te komen. Voor een inmiddels leeg goal scoort zij 14-1. Kyano laat vervolgens een prima vorm van samenspel zien: Terwijl hij vrij met de bal voor het goal ligt, wacht hij totdat Nicky is gearriveerd en laat hij haar scoren (15-1).
Als de zoemer voor de laatste minuut gaat, denkt de keepster van de tegenstander dat het is afgelopen, waardoor Alexander voor open doel mag scoren (16-1). En nog is hiermee de eindstand niet bepaald. Al direct bij het uitspelen onderschept Maurits de bal. Hij scoort zelf 17-1. In de allerlaatste seconden heeft Kyano nog een mooie kans, maar de bal wordt tegengehouden door de keepster. Een prima wedstrijd voor ons team. Einduitslag: maar liefst 17-1.