Dames 3 heeft het knap lastig in de competitie. Na negen wedstrijden zijn er nog altijd geen winstpunten behaald. Vandaag spelen onze dames tegen het derde team van ZVVS Vlaardingen, dat op de zesde plek staat. Onze dames zijn enorm gebrand om aan de vooravond van de winsterstop punten te gaan veroveren. Maar zou dat gaan lukken?
Kennismaken met Koen, coach van CM1 en Dames 1
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Kennismaken met Boy, coach van AJ en BJ
Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.
Zojuist is de wedstrijd van de A-jeugd tegen Katwijk met 14-5 in het voordeel van SG WZC beslist. Ik spreek met Boy van den Bos (21), die naast de A-jeugd ook de jongens van de B-jeugd coacht en traint. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Boy op waterpologebied al het nodige meegemaakt en neemt hij binnen SG WZC veel taken op zich. Voor hem geldt zeker de in het verleden veel gebruikte slogan: ‘Waterpolo, a way of life!’.
Overdag werkt Boy voor social media-platform Pinterest, een visuele zoekmachine voor het vinden van ideeën zoals recepten, huis- en stijlinspiratie, damesmode en meer. Als accountmanager is hij contactpersoon voor adverteerders. Hij zorgt ervoor dat hun advertenties goed lopen en dat er natuurlijk ook meer advertenties worden verkocht. Boy is hartstikke blij met zijn baan, maar ziet deze functie zeker niet als eindstation.
Waterpolo speelt een belangrijke rol in het leven van de familie Van den Bos. Vader Leo was keeper; oudere broer Kevin is actief waterpoloër. En hoewel zijn moeder zelf niet heeft gespeeld, was er ook een familie lid besmet met het waterpolovirus. Vanaf zijn 9e is Boy actief bij SG WZC. Net als zijn vader is hij keeper. Na vijf jaar zoekt hij het hogerop en maakt hij een transfer. Zijn keeperscap laat hij in Zoetermeer achter; hij begint een carrière als veldspeler bij waterpolotopper GZC DONK. Boy over die tijd: “Bij DONK heb ik heel veel geleerd op het gebied van persoonlijke groei, technieken en tactieken, maar ook over de ‘mindset’ waarmee je een wedstrijd in gaat. Het gaat er allemaal veel serieuzer aan toe. Natuurlijk is er ruimte voor plezier, maar winst staat altijd voorop. Bij SG WZC liggen die verhoudingen heel anders.”
Tijdens zijn DONK-tijd wordt Boy tevens geselecteerd voor Jong Oranje, waarvoor hij gedurende drie jaar uitkomt op verschillende internationale toernooien. Naast enkele medespelers van DONK speelde hij in die tijd vooral met onbekende teamgenoten: “Doordat je elkaar niet kende, moest je echt leren om met elkaar samen te spelen. Maar omdat we allemaal hetzelfde doel hadden en er alles voor wilden geven, was dat niet erg moeilijk.”
Na vijf jaar maakt Boy de keuze om terug te keren naar Zoetermeer. Hoewel hij best langer bij DONK had willen blijven, realiseert hij zich ook dat de kans om met waterpolo geld te verdienen minimaal is. Boy hierover: “Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om te gaan studeren. Een andere reden dat ik bij DONK ben gestopt is dat het op een gegeven moment niet meer leuk was.
Op hoog niveau is er vaak sprake van vriendjespolitiek. Dat heb je altijd en overal en daar kun je niks aan doen. Bij DONK was dat niet anders.” Samen met Mika, Thijs en Cas volgt hij daarom het voorbeeld van broer Kevin, die al eerder na twee jaar DONK terugkeerde naar SG WZC, om in Zoetermeer te gaan spelen in Heren 1.
Terug, neemt Boy de taak van Hoofd Jeugdzaken over van Kevin: “Vanwege mijn ervaring op hoog niveau bij DONK stond ik daar wel open voor. De kennis die ik daar heb opgedaan kan ik gaan delen met de jonge spelers bij SG WZC. Zo ben ik erin gerold. Ik heb het een beetje in de familie gehouden.” Naast zijn taak als Hoofd Jeugdzaken en het daaraan gekoppelde lidmaatschap van de Technische Commissie, is Boy trainer/coach van de jongens A- en B-jeugd. Over het invullen van de vele vrijwilligerstaken binnen SG WZC maakt Boy zich soms wel zorgen: “SG WZC is niet alleen een gezellige vereniging, het is ook één van de grootste waterpoloverenigingen van Nederland. We hebben maar liefst 19 teams (waarvan 8 jeugdteams) en daar moeten we ook vrijwilligers voor hebben. Dat is soms wel lastig om voor elkaar te krijgen.”
Wat hem motiveert om al die taken en functies te combineren? Boy legt uit: “Wat ik zo leuk vind is, dat als je er tijd en moeite insteekt, je na een tijd - en soms duurt dat zelfs jaren - iets opbouwt en dat vervolgens ook in wedstrijden terugziet. Dat je ziet dat bepaalde tactieken en technieken, die individuele spelers hebben moeten verbeteren, in de praktijk goed gaan en dat je spelers op een gegeven moment ziet bloeien. Dat is erg leuk om te zien en dat is het mij zeker waard.”
Boy vervolgt: “Wat ik eigenlijk altijd doe aan het begin en einde van het seizoen en eventueel ook halverwege, is dat ik het hele team zowel individueel als in teamverband spreek. Ik vraag de spelers hoe het gaat met waterpolo en op school. Dat is natuurlijk belangrijk op die leeftijd. Ik vraag ze wat ze goed vinden gaan, waar verbetering mogelijk is en wat ze willen bereiken. Ik vertel ze wat ik ervan vind en vraag ze ook wat ik als trainer/coach kan verbeteren. Als ze genoeg gemotiveerd en getalenteerd zijn, dan kunnen ze bijvoorbeeld ook meetrainen en -spelen met de herenselectie.”
Naast een fulltimebaan, zijn taken binnen SG WZC én natuurlijk zijn eigen waterpolocarrière, blijft er weinig tijd over voor hobby’s. Boy vindt dat niet zo’n punt: “Heel eerlijk gezegd: waterpolo is mijn hobby. Al mijn vrije tijd gaat eigenlijk naar waterpolo. Maar je moet ook afleiding hebben. Als ik even niet met waterpolo bezig ben, ben ik met mijn vrienden of soms ga ik naar een feestje. Ik heb een vriendengroep binnen waterpolo, maar ook daarbuiten. Met mijn waterpolovrienden is waterpolo altijd wel een punt van gesprek. Samengevat is het gewoon: werken, waterpolo, vrienden.
Lijkt het je, net als Boy ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. We nemen dan snel contact met je op.
Dit weekend speelden alle vier de damesteams ongeveer op hetzelfde moment en gezien het totaal aantal speelsters is dat erg krap. Gelukkig kon zowel Dames 3 als Dames 4 terugvallen op enkele meiden uit het C-team, die hun wedstrijd gelukkig al vroeg op de dag hadden. Eva en Nadine speelden met Dames 3 mee, terwijl Kyla en Tamar van Spijkenisse afreisden naar Bodegraven om mee te doen met Dames 4. Een mooie gelegenheid voor hun chauffeur om gelijk even een verslagje te schrijven.
Aan het einde van afgelopen seizoen besloot Nikkie van Veen (30) om, na 15 jaar in Dames 1 te hebben gespeeld, de sprong te wagen en over te stappen naar ZVL 1886 Center. Ze speelt daar inmiddels waterpolo op Eredivisieniveau, onder de hoede van ex-international en Olympisch kampioene Iefke van Belkum. Tot haar eigen verrassing werd ze vervolgens ook nog geselecteerd voor deelname aan de internationale competitie van de Champions League, waar ze met haar team vanaf donderdag deelneemt aan de tweede ronde in het Italiaanse Padua. Het leek mij tijd om onze oud-speelster uitgebreid te bevragen; natuurlijk over de rollercoaster na haar overstap en de verschillen tussen SG WZC en ZVL, maar ook over werk, vrije tijd en waterpoloverleden.
Moeizame start
Eigenlijk leek het erop dat Nikkie helemaal geen zin had om überhaupt te gaan waterpoloën. Nikkie: Mijn allereerste mini-waterpolotoernooi was bij De Vliet in Rijswijk, waar mijn vader toen waterpolo speelde. Dat is echt een blauwe maandag geweest, want ik vond het toen helemaal niet leuk. Ik heb één toernooitje meegedaan en dat was het.” Min of meer toevallig koos ze uiteindelijk toch voor waterpolo, omdat een vriendinnetje haar overhaalde. Nikkie komt uit een echte waterpolofamilie: “Mijn vader speelt nog steeds waterpolo bij De Vliet en mijn moeder Astrid heeft hoofdzakelijk bij WVZ en SG WZC gespeeld. Daarnaast hebben ook mijn oom, mijn broertje, mijn neefjes gewaterpoloëd.”
Nieuwe uitdaging
In totaal speelde Nikkie zo’n 23 jaar waterpolo in Zoetermeer; eerst bij WVZ en later bij SG WZC. De laatste 15 jaar was dat steeds in Dames 1. Toch besloot ze afgelopen voorjaar dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging: “Ik twijfelde al heel lang om over te stappen. Ik heb wel eens eerder meegetraind met Leiden. Maar ik heb er iedere keer voor gekozen om het toch niet te doen. Niet alleen omdat ik het spannend vond, maar ook omdat het team waarin ik bij SG WZC speelde heel erg leuk was. Dat zijn allemaal mijn vriendinnen. Een tijd geleden hebben we het echt goed gedaan. We zijn gepromoveerd. Daarna ging het de eerste paar jaar nog wel leuk, maar op een gegeven moment merkte je gewoon dat het bergafwaarts ging. Afgelopen seizoen was hierin helaas wel een beetje het dieptepunt.”
Nikkie vervolgt: “Dit jaar dacht ik, ik vind mezelf te fanatiek voor wat het hier nog is. Kijk; waterpolo is bij mij altijd mijn prioriteit geweest en dat is het nog steeds. Bij SG WZC was het gezellig en werd waterpolo meer bijzaak en toen gingen we ook nog degraderen. Ik wil gewoon het beste uit mezelf halen en ik ben daarom blij dat ik de keuze nu heb gemaakt. Het was niet makkelijk, maar uiteindelijk wel goed.”
Spelen op topniveau
De overstap naar een Eredivisieteam is natuurlijk een hele verandering, hoewel het qua trainingsuren nog wel meevalt. Nikkie daarover: We hebben daar één keer per week krachttraining en drie keer per week watertraining van anderhalf uur. Bij SG WZC hadden we twee trainingen en deden we ook krachttraining.” De manier waarop deze uren worden ingevuld, verschilt wel enorm: “Dat merkte ik vooral in het begin, want conditioneel was ik toen niets. De trainingsintensiviteit ligt bij ZVL veel hoger. Aan het begin van het seizoen zwommen we wel 4,5 km per training. Dat had ik bij SG WZC nog nooit gedaan.”
Het is gewoon echt hard werken, zowel tijdens wedstrijden al op de trainingen: “We liggen daar standaard met 25 meiden in het water tijdens een training. Iedereen komt trainen, anders heeft dat consequenties. Het grote voordeel van zo’n hoge opkomst is dat je dan wel altijd alles kunt oefenen wat je wilt. In Zoetermeer lagen we wel eens met acht meiden in het water en dan kun je gewoon niet zo veel. Er wordt bij ZVL verwacht dat je er altijd bent.”
Bij ZVL speelt Nikkie dit seizoen zelfs een dubbele competitie. Nikkie legt uit: “Er zijn in zowel het eerste als in het tweede damesteam zeven meiden opgesteld. We spelen met vier meiden uit het tweede altijd mee met het eerste. We spelen daarom ook veel dubbele wedstrijden in een weekend. We spelen dan eerst met het eerste en daarna met het tweede team. Wat wel goed geregeld is, is dat we bij uitwedstrijden na elkaar spelen in hetzelfde zwembad. Dat is wel goed te combineren.”
Maar elke week twee wedstrijden achter elkaar spelen is uiteraard wel pittig: “Ik moest daar echt wel aan wennen hoor. Het spelen is sowieso zwaarder dan ik gewend was. En dat dus twee wedstrijden achter elkaar. Aan de ander kant vond ik dat in het begin ook wel heel fijn, omdat ik daardoor snel in het wedstrijdritme kwam bij mijn nieuwe club. Het spel is echt wel anders, zeker bij Dames 1. Het tempo ligt hoger en er zijn af en toe slimmigheidjes waar je nog wel eens intrapt. Maar ik merk, nu we wat verder zijn, dat ik mijn plekje een beetje begin te vinden in het team. Ook conditioneel kan ik gewoon beter meekomen. Ik dacht echt dat ik dat conditionele stuk nooit zou gaan redden. Maar dat valt nu toch wel mee; ik vind daar echt wel mijn weg in.”
Internationaal debuut
Het kwam als een grote verrassing dat ze al na een paar weken spelen bij ZVL werd gevraagd om mee naar Porto te gaan, om daar deel te nemen aan de eerste rond van de Champions League. Nikkie vertelt hoe dat ging: “Ik vond dat wel heel tof. Je hoopt zoiets natuurlijk wel, maar ik ben ook wel realistisch, omdat ik weet dat Iefke (haar coach) de beste meiden meeneemt. Zij moet beslissen of ik daarbij hoor of niet. Het is wel heel tof dat je, nadat je in zo’n korte periode met Dames 2 en met Dames 1 meespeelt, ook nog mee mag naar Porto én vervolgens aanstaande donderdag naar Italië. Dat je dat allemaal mee mag snoepen vind ik wel echt een bijzonder ervaring.”
In Porto speelde ZVL de eerste wedstrijd tegen de thuisploeg. Dat was een relatief makkelijke tegenstander; er werd gewonnen met maar liefst 28-7. Nikkie: “Dat is wel een fijne wedstrijd om mee te beginnen, om een beetje te ontdekken, om het even te laten bezinken. We hebben daar niet onze beste wedstrijden gespeeld; het hele toernooi niet. Aansluitend moesten we tegen Nice. Dat zou een iets spannendere wedstrijd worden, want die moesten we wel winnen om nog een ronde door te gaan. Dat werd uiteindelijk ook een relatief makkelijke wedstrijd (10-5).”
Maar toen was het tijd voor het echte werk, want er stonden vervolgens nog wedstrijden op het programma twee Europese topploegen. Nikkie vertelt: “En toen moesten we inderdaad tegen het Spaanse CN Mataro en tegen het Griekse NC Vouliagmeni en dat werden wel echt de zwaardere wedstrijden. Bij Mataro spelen twee speelster die in de Nederlandse damesselectie zitten; Simone van der Kraats en Vivian Sevenich en daar hebben we ons wel laten verrassen. We hebben echt op onze kloten gekregen (5-27). En dat was eigenlijk niet nodig. Dat was echt wel een wake-up call. Maar ik moet zeggen dat ik het hele toernooi vrij relaxed in ging. Ik weet nog dat ik voor de eerste competitiewedstrijd met Dames 1 een week nachtmerries heb gehad en slecht geslapen. Nu ging het eigenlijk wel qua zenuwen.”
Kostbare zaak
Het is natuurlijk fantastisch dat ZVL is doorgedrongen tot de tweede ronde, maar financieel valt dat nog helemaal niet mee. Nikkie: “We doen heel veel inzamelingsacties. We hebben een clubfeest gegeven in november, waar de opbrengsten dan voor ons waren. We hebben advent kalenders verkocht. We hebben nu een crowdfundactie waarbij je een bedrag naar keuze kunt doneren. We gaan nog een keer een pub quiz geven en we moeten nog een keer een avondje in de bediening. Daar gaat ook nog wel aardig wat tijd in zitten. Het reizen is een kostbare zaak.” Mocht je Nikkie willen steunen, dan kan dat via de bovenstaande link.
Druk leven
In het dagelijks leven werkt Nikkie vier dagen per week in de kinderopvang. Ze staat twee dagen per week als pedagogisch medewerkster op de groep op een kinderdagverblijf, met kinderen van 0 tot 4 jaar; de andere dagen zit ze sinds kort op kantoor in een nieuwe functie van adjunct-locatiemanager. Ze is ook net gestart met een nieuwe opleiding als pedagogisch coach.
De terechte vraag is dan ook hoe ze haar drukke waterpolobestaan combineert met haar werk en studie. Nikkie: “Voor de eerste ronde wisten we natuurlijk al langer dat die ging plaatsvinden. Dan kun je gewoon vrij vragen. Maar we hadden niet verwacht dat we de tweede ronde zouden halen, dat wist ik pas twee weken van tevoren. Gelukkig was mijn baas daar heel meegaand in, want normaal gesproken moet je een maand van tevoren vrij vragen.” Op het werk leven haar collega’s erg mee met haar internationale avontuur: “Ook zij vonden dat ik gewoon moest gaan. Ze hebben zelfs naar de livestream van de wedstrijden in Porto gekeken. Dat was wel heel erg leuk.”
Door werk, studie en waterpolo blijft er veel minder tijd meer over voor hobby’s en sociale contacten. Nikkie: Ik feest een stuk minder dan ik voorheen deed, maar waterpolo is wel mijn grootste hobby. Maar het is inderdaad best wel intensief om alles te combineren. Mijn leven bestaat nu voornamelijk uit werk en waterpolo en niet meer zoveel uit feesten of op stap gaan. Maar wel lekker avondjes thuis, met vrienden spelletjes doen of gewoon een hapje eten.” Lachend: “Wel de gezelligheid, maar niet meer tot vijf uur ’s-nachts aan de biertap hangen.” Sociale contacten onderhouden vindt ze erg belangrijk: “Normaal zag ik de meiden bij SG WZC drie à vier keer per week in het zwembad. Dat valt natuurlijk wel weg nu ik in Leiden speel. Daar steek ik ook graag aandacht en energie in.”
Tweede ronde met Nikkie én Renée
Deze ronde van de Champions League wordt gespeeld in het Italiaanse Padua. Niet alleen Nikkie gaat hier naar toe; ook Renée, de dochter van Heren 1 coach Leon, maakt onderdeel uit van het ZVL-team. We wensen hen beide heel veel succes toe in de tweede ronde. Als tegenstanders in Groep A heeft ZVL de volgende teams geloot: Ekipe Orizzonte en Antenore Plebiscito Padova (Italië) en Dunaujvarosi Foiskola (Hongarije). Er zal wederom een livestream beschikbaar zijn. Meer informatie over de Champions League vindt je op de website van de Europese zwembond LEN.