Jeugdcoaches in de spotlights (EG2)

Details

Gepubliceerd: woensdag 23 november 2022 12:07

Kennismaken met Marlous en Rutger, coaches van EG2 

Wie zijn dat toch; die mannen en vrouwen die onvermoeid als jeugdcoach bij alle waterpolowedstrijden aan de kant staan en vaak ook nog met veel inzet één of meer trainingen verzorgen? Wij gingen voor jullie niet alleen uitzoeken wat de drive van al deze vrijwilligers is; ook vroegen we ze het spreekwoordelijke hemd van het lijf over werk, privé en hun eigen sportieve achtergrond.  

Ik interview de coaches van de EG2 na afloop van de dik gewonnen thuiswedstrijd tegen Z&PC De Gouwe op 5 november (uitslag 17-1), een mooie wedstrijd waarin vooral opviel dat er erg goed werd samengewerkt. En daar zijn coaches Marlous Huiskamp (39) en Rutger van Vliet (45) zichtbaar trots op. 

Marlous is overdag transferverpleegkundige bij een revalidatiecentrum. Dit centrum biedt geriatrische revalidatiezorg aan ouderen die bijvoorbeeld een beroerte hebben gekregen, een fractuur aan hun heup of met een nieuwe knie. Die kunnen nog niet naar huis en hebben revalidatie nodig, met als hoofddoel om weer terug naar huis te kunnen. Marlous verzorgt de in- en uitstroom en de nazorg. Rutger werkt op kantoor bij een internationale aannemer, die havens maakt over de hele wereld. Hij is daar verantwoordelijk voor een aantal schepen. Daarvoor moet Rutger een keer of acht per jaar op reis. Daardoor kan hij niet alle wedstrijden coachen. Het is daarom erg fijn dat Marlous hem daarbij helpt.  

Marlous is bekend met teamsport, want ze speelde 20 jaar actief korfbal. Marlous daarover: “Ik heb daarnaast bij korfbal ook jaren training gegeven, zowel aan de kleintjes als aan volwassenen. Ik heb zelfs mijn vader getraind, die in het seniorenteam speelde. En dat was echt wel heel leuk. Zelf ben Ik 13 jaar geleden gestopt toen ik in verwachting was en eigenlijk heb ik het daarna nooit meer opgepakt. De sportiviteit en het vrijwilligerswerk liggen echt bij mij, maar natuurlijk rijdt mijn partner de kinderen wel naar trainingen.” 

We hebben het erover dat het eigenlijk heel belangrijk is dat kinderen een teamsport spelen. Marlous: “Ik probeerde mijn dochter Tara (13) die zwemt ook over te halen om te komen waterpoloën en dat is inmiddels gelukt. Ze heeft al een paar keer meegetraind met het CM-team, waarin ook haar nicht Tessa speelt. Nicky (10) heeft hiervoor ook aan wedstrijdzwemmen gedaan, maar daar zat ze zo niet op haar plek. Hier bij waterpolo merkte ik al bij de eerste proeftraining dat ik een heel ander kind zag.”  

Rutger heeft van zijn 10e tot zijn 25e bij ZVZ gewaterpoloëd: “Ik ben noodgedwongen gestopt omdat ik ging reizen voor mijn werk, maar ik heb met heel veel plezier waterpolo gespeeld. Ik heb nog altijd contact met twee teamgenoten van toen. We zwemmen zelfs nog samen, want ik doe aan open water zwemmen. Eén of 2 keer per jaar doen we mee aan een evenement, maar verder probeer ik nu doordeweeks in een zwembad te zwemmen en dan af en toe als het weer het toelaat zl zwem ik op zondag in de Noord AA. Uiteraard nu met een pak aan.” 

Hij heeft een achtergrond bij ZVZ waar hij les gaf bij het elementair zwemmen op zaterdagochtend. Die situatie veranderde toen ook zijn zoon zijn diploma’s had behaald. Rutger: “Op een gegeven moment had Alex (9) drie diploma’s en dat vond hij wel genoeg. Hij wilde toen iets anders gaan doen en daarom zijn we vorig jaar bij waterpolo gaan kijken. Dat vond hij leuk en toen heb ik me aangemeld om te komen helpen. Ik heb zelf natuurlijk een waterpolo-achtergrond en dat vond ik zelf erg leuk om te doen en eigenlijk vind ik dat nog steeds. Mijn vrouw Zara is niet actief betrokken, maar ze komt wel heel vaak kijken. We hebben thuis de sportlogistiek een beetje verdeeld, waarbij de één naar het hockeyveld gaat en de ander naar het zwembad.” 

Tot zijn spijt heeft Rutger het lesgeven moeten opgeven: “Dat lesgeven deed ik vanaf mijn 15e voor ZVZ en ook voor de gemeente Zoetermeer, maar omdat mijn beide dochters al op dezelfde tijd hockeyen moest ik daarmee stoppen. Wel fluit ik enkele keren per jaar bij het hockey.” Het vrijwilligerswerk heeft Rutger overigens niet van een vreemde. Zijn vader zat vroeger in de waterpolocommissie van ZVZ. Behalve zoon Alex heeft Rutger twee dochters die naast hockey spelen ook paardrijden. Oudste dochter Sophie (13) speelt daarnaast viool in het Haags Jeugdorkest. Jongere dochter Diana (10) speelt hockey in de selectie. Rutger: “Die is echt bloedfanatiek.”  

Marlous vulde eind vorig seizoen de bekende vragenlijst in en gaf toen aan dat ze wel wilde helpen binnen de vereniging. Zodoende werd zij gevraagd om Rutger te gaan ondersteunen. Marlous verklaart: “Ik ben toch bij de wedstrijd, dus of ik nou op de tribune zit of aan de badrand sta, dat maakt voor mij niet uit.” Marlous vult aan dat samen coachen veel voordelen heeft: “Ik merk vooral bij de jongere kinderen, dat die echt even wat extra aandacht nodig hebben. Dat past helemaal bij de leeftijd. Rutger weet dan weer veel meer van waterpolo dan ik.” En zo worden de taken prima verdeeld. 

Ook bij Marlous zit vrijwilligerswerk in het DNA. Naast het coachen verricht ze nog tal van andere activiteiten: “Ik ben ook official bij WVZ, want mijn oudste dochter Tara doet aan wedstrijdzwemmen. Ook hier was de keuze: official worden of op de tribune zitten. Daarnaast ben ik vrijwilliger bij een buurtvereniging in Zoetermeer en ik zit bij beide scholen van de kinderen in de oudervereniging. Mijn vader zat ook bij diezelfde buurtvereniging en hielp ook op school. Het is toch beter dan op de bank zitten.” 

Marlous vindt het meer dan de moeite waard om de nodige tijd in het coachen te steken: “Ik vind het leuk als ik het plezier op die koppies zie, of ze nou winnen of verliezen. Dat ik gewoon zie dat ze lol hebben in het spelletje en dat ze er ook wat van opsteken. Dat ze eigenlijk elke wedstrijd net met wat meer bagage eruit komen dan ze erin gingen.” Rutger beaamt dit: “Ik vind het heerlijk om te zien dat ze plezier hebben en ik vind het ook heel mooi om te zien dat ze langzaam groeien.” 

Met het team zijn duidelijke afspraken gemaakt. Rutger vertelt hierover het volgende: “Bij het jeugdtoernooi in Oosterhout, voorafgaand aan de start van de competitie, hebben we wat eenvoudige afspraken gemaakt. We hebben afgesproken dat iedereen meedoet, ook als er kinderen bij zijn die soms wat minder goed zijn dan anderen. Ook die toch de bal geven en ervoor te zorgen dat iedereen meedoet en dat iedereen plezier heeft.” 

Voor beiden blijft er weinig tijd over voor hobby’s, hoewel ze het coachen en het andere vrijwilligerswerk ook als een echte hobby zien. Rutger probeert daarnaast regelmatig te zwemmen, bij voorkeur in het eerder genoemde open water. Als Marlous maar even tijd heeft dan vindt ze het heel leuk om bijvoorbeeld met de kinderen en haar moeder en zus een leuke workshop te doen. 

Lijkt het je, net als Marlous en Rutger ook wel iets om als vrijwilliger bij SG WZC mee te helpen? Heel fijn! We vertellen je graag alles over de vele mogelijkheden. Stuur even een berichtje met je contactgegevens naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. We nemen dan snel contact met je op.